《詩畫家鄉》

 | | | 轉寄

Lien-sân...戀山

作者 Kông-làm...江嵐 2008.09.28

listen

Tshôn-ko siông-sṳ̂-nà tí-yáng ke sân-phài-séu-lu
穿過相思林抵影ke山排小路
lâu yù-tsṳ́ mì-sṳt ke kiok-phu tshuî-siáng
lâu遊子迷失ke腳步催醒

Tshṳ-kú-yî-lòi
自古以來
tsúng-he pûn ngìn vá-kho ke sân
總he pûn人偎靠ke山
yung thièn-sṳ̀n-yà ke miàng
用天神爺ke名
pà-tén tshiòn-thiên-ha tshin kiên-khiòng ke kiên-kap
揹等全天下盡堅強ke肩胛

Liû-thòi sa̍k-thon-lu liu-mien-sien kín-kóng tshṳ̀n-ngièn-vông-sṳ ke tshông-sông
溜苔石段路溜麵線緊講陳年往事ke滄桑
mò-kîn ke fûng tshong-tén tshiên-kú liù-tshòn ke tshù-tshong
mò根ke風唱等千古流傳ke惆悵
tsak yit-luî sân-tsà-fâ tai tshai yèn-sṳ̂n-hong
摘一蕊山茶花帶在圓身項
kâm-ngien lui-tshin-fôi-tshàn
甘願淚盡灰殘
ya oi tsón-to hiet-nèu-yì-suí ke ku-hiông
也oi轉到血醲於水ke故鄉
tshìm-ten２ li-li-khit-khit ke khám-khô sṳ̂n-se
尋等礫礫矻矻ke坎坷身世
hàng-theu van-lî-kông-sân
行透萬里江山

Khôi-tén pak-ha̍p-fâ ke sân-vô sân-lak
開等百合花ke山窩山壢
khon-m̀-tò tsak-tshà-â-tsṳ́ ke sṳ̂n-yáng
看m̀著摘茶阿姐ke身影
sân-kô tshôi khûng-kuk tshie̍t-hióng
山歌在空谷 絕響
tshiâng-tsúng thu̍k-tsong
青塚獨葬

Liò-tshṳ thù-thi ke sâng-yîm
來自土地ke聲音
tshiên-ngièn ke suk-miang
千年ke宿命
sân,he yi-ke ngìn-tshṳ̀ ke tset-ho̍k-kâ
山，he一個仁慈ke哲學家
ya he ngài sâng-miang ke ngièn-hiông
也he ngài生命ke原鄉

Lèu-thòi-yên-yí fûng-fì-lu-tsón
樓台煙雨峰迴路轉
tshoi sên-sên-tsán-tsán ke tshin-ya
在星星盞盞ke靜夜
khî ti tô-fa ke tsha-lu táng-hong
企ti多話ke岔路頂項
sâng-miang ke ngî-ngièn piong-fó-sêu-thiên
生命ke語言放火燒天
ngang-kiáng kî-yîn tshak-to mièn-mièn-san-san
硬頸基因拆到綿綿散散 tiâm-tiâm ke hak-kâ-ngìn he yit-khiùn mò-set ke lìn-fùn
恬恬ke客家人he一群mò色ke靈魂
oi tshiu yung hiet-ma̍k thia̍p-hí yit-tso-sân
oi就用血脈疊起一座山
pûn yùng-thùng-su yung tshap-thiên hiùng-tsṳ̂
pûn油桐樹用插天雄姿
tseu-yáng hak-kâ-ngìn ke tsûn-ngiàm
照映客家人ke尊嚴

Mióng-tén yit-phien sân-nà thùng tshṳ-kâ tui-fa
網等一片山林同自家對話
ngài oi khî ti ngiâ ke thai-thung-ma̍k táng-kô
ngài oi企ti若ke大動脈頂高
thai-thai-sâng tsong-tshut tshut-ngoi-ngìn ke sîm-sâng
大大聲唱出出外人ke心聲

後記：來到台南放眼過去無邊無際的平原接天，看不見青山，才恍然自己戀山情結如此強烈沉重，心中忐忑不安。